GİRİŞ ve AMAÇ: Ülkemiz 2023 eğitim vizyonunda mesleki ve teknik ortaöğretim kurumları önemli yer tutmaktadır. Mesleki ve teknik eğitim bireylere mesleğe hazırlamanın yanı sıra yaşam boyu öğrenmeyi de desteklemektedir. Bu araştırmada mesleki ve teknik ortaöğretim kurumlarında atölye kullanımı ile öğrencilerin yaşam boyu öğrenme eğilimi arasındaki ilişkinin incelenmesi hedeflenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu araştırmanın örneklemi Şanlıurfa ilinde Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesinde öğrenci olan ve tesadüfi örnekleme yoluyla seçilmiş, elektrik elektronik teknolojisi alanında okuyan 186 öğrenci oluşturmaktadır. Bu çalışmanın verileri, araştırmacıların oluşturduğu kişisel bilgi formu ve Yaşam Boyu Öğrenme Eğilim Ölçeği (Gür Erdoğan ve Arsal, 2015) kullanılarak toplanmıştır.
BULGULAR: Araştırmanın bulguları incelendiğinde tüm sınıf seviyelerinde bireylerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin orta seviyede olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Yaşam boyu öğrenme eğilimleri sınıf düzeyine istatiksel açıdan anlamlı bir değişkenlik göstermemektedir. Öğrencilerin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile atölye kullanımının öğrenme isteğine etkisi arasında pozitif yönde düşük seviyede istatiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmadan elde edilen sonuçlar incelendiğinde, ulaşılan ölçek ortalama puanının, ölçek ortanca puanının üstünde bulunmaktadır. Dolayısıyla mesleki ve teknik ortaöğretim kurumu öğrencilerinin çoğunlukla yaşam boyu öğrenme eğilimi içerisinde oldukları söylenebilir. Sınıf seviyesine göre yaşam boyu öğrenme eğilimleri ölçeği ortalamalarının belirgin farklılık göstermemeleri bu araştırmaya katılan öğrencilerin yaşam boyu öğrenme eğilimi ortalamalarının genellikle orta ve yüksek seviyede olması ile ilişkili olabileceği düşünülmektedir.

INTRODUCTION: Vocational and technical secondary education institutions have an important place in our country's 2023 education vision. Vocational and technical education not only prepares individuals for the profession, but also supports lifelong learning. In this research, it is aimed to examine the relationship between the use of workshops in vocational and technical secondary education institutions and the lifelong learning tendency of students.


METHODS: The sample of this research consists of 186 students studying at the Vocational and Technical Anatolian High School in Şanlıurfa, selected by random sampling, studying in the field of electrical and electronic technology. The data of this study were collected using the personal information form created by the researchers and the Lifelong Learning Tendency Scale (Gür Erdoğan & Arsal, 2015).
RESULTS: When the findings of the study were examined, it was concluded that the lifelong learning tendencies of individuals at all grade levels were moderate. Lifelong learning tendencies do not show a statistically significant variability according to grade level. A statistically significant low-level positive correlation was found between students' lifelong learning tendencies and the effect of workshop use on their willingness to learn.
DISCUSSION AND CONCLUSION: When the results obtained from the study are examined, the scale average score reached is above the scale median score. Therefore, it can be said that the students of vocational and technical secondary education institutions are mostly in the tendency of lifelong learning. It is thought that the fact that the lifelong learning tendencies scale averages do not differ significantly according to the grade level may be related to the fact that the lifelong learning tendency averages of the students participating in this study are generally at a medium and high level.

GİRİŞ ve AMAÇ: Duygusal okuryazarlık öğrenilebilen ve öğretilebilen bir beceridir. Duyguları yüz ifadeleri aracılığıyla ifade etme ve anlama becerisi erken yaşlardan itibaren kazanılmaktadır. Yapılan çalışmalar ailelere verilen duygu eğitimlerinin çocukların duygusal becerilerini geliştirdiğini ortaya koymaktadır. Bu doğrultuda yapılan çalışmanın amacı ailelere verilen duygu eğitimlerinin ebeveynlerin duygularını ifade etme ve empati becerisine etkisini incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada kullanılan araştırma tasarımı, bir kontrol grubu olmaksızın "yarı deneysel ön-son test" olarak adlandırılan bir tasarım şeklinde planlanmıştır. Amaçlı örnekleme tekniği kullanılarak ilkokulda çocuğu olan 18 ebeveyn üzerinde uygulanmıştır. Katılımcıların demografik bazı özelliklerinin tespiti için “Genel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Çalışmanın uygulamalarının etkililiğini test edebilmek için “Duyguları İfade Etme Ölçeği” ve “Empati Düzeyi Belirleme Ölçeği” kullanılmıştır.
BULGULAR: Elde edilen sonuçlar incelendiğinde ebeveynlerin duygularını ifade etme becerilerinden yakınlık boyutunu, empati düzeylerinden de duygusal tepki boyutunu katılmış oldukları eğitimin etkilemediği görülmüştür (p>0,05). Fakat duyguları ifade etmede olumlu, olumsuz ve toplam puanda; empati düzeylerinde bilişsel empati, sosyal beceriler ve empati toplam puanda istatistiksel olarak anlamlı derecede farklılık olduğu bulgusuna ulaşılmıştır (p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Diğer duygu sosyalleştirme türlerinde olduğu gibi, ebeveynlerin duygu ifadesi de duygu ile ilgili düzenleme de dahil olmak üzere çocukların sosyo-duygusal sonuçlarıyla ilişkilendirilmiştir. Dolayısıyla yapılan çalışma sayesinde ebeveynlerin çocuklarına duygu düzenleme ve duygu becerilerinde doğrudan etkilere sahip olabilecektir. Yapılan bu çalışmada da ebeveynlerin empati düzeylerinde artış olduğu görülmüştür. Bu sebeple empati eğitimlerinin verilmesi ebeveynler üzerinde dolayısıyla da çocuklarının üzerinde etkiye sahip olabilecektir. Çünkü yapılan araştırmalar, bakıcı-çocuk etkileşiminin derecesinin, gelişim üzerindeki bu çoklu ve birbirine bağlı etkilerin toplamını yansıttığı için sonraki gelişimin güçlü bir belirleyicisi olduğunu öne sürmüştür.

INTRODUCTION: Emotional literacy is a skill that can be learned and taught. The ability to express and understand emotions through facial expressions is acquired from an early age. Studies have shown that emotion trainings given to families improve children's emotional skills. In this direction, the aim of this study is to examine the effect of emotion trainings given to families on parents' ability to express their emotions and empathy skills.
METHODS: The research design used in this study was a quasi-experimental pre-posttest design without a control group. It was applied on 18 parents with children in primary school using purposive sampling technique. "General Information Form" was used to determine some demographic characteristics of the participants. "Scale for Expressing Emotions" and "Scale for Determining Empathy Level" were used to test the effectiveness of the applications of the study.
RESULTS: When the results obtained were analyzed, it was seen that the education they attended did not affect the closeness dimension of the parents' ability to express their emotions and the emotional response dimension of their empathy levels (p>0.05). However, it was found that there was a statistically significant difference in positive, negative and total scores in expressing emotions, and in cognitive empathy, social skills and empathy total score in empathy levels (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: As with other types of emotion socialization, parents' emotion expression has been associated with children's socio-emotional outcomes, including emotion regulation. Therefore, through this study, parents may have direct effects on their children's emotion regulation and emotion skills. In this study, it was observed that parents' empathy levels increased. Therefore, providing empathy trainings may have an impact on parents and thus on their children. This is because research has suggested that the degree of caregiver-child interaction is a strong predictor of subsequent development as it reflects the sum of these multiple and interdependent influences on development.

GİRİŞ ve AMAÇ: GİRİŞ ve AMAÇ: Türkiye, geçmişten günümüze depremlerin meydana geldiği aktif sismik bir hat üzerinde yer aldığından, Ülkede sık sık bu depremler yaşanmaktadır. Depremler sonucunda bölgelerin yalnız fiziksel yapısında değil sosyal yapısında da değişimler meydana gelmektedir. Göçler, hizmette aksamalar, toplumsal gerilimler, sağlık problemleri, ekonomik kayıplar, eğitimin aksaması gibi bir dizi farklı sorunlarda yaşanabilmektedir. Bunun yanında dayanışma ve yardımlaşma kaynaklı toplumsal bütünleşme gibi olumlu etkileri de bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı depremi deneyimlemiş kız üniversite öğrencilerinin deprem sonrası sosyal destek uygulamaları ile ilgili düşüncelerini irdelemektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma kapsamında çalışılan konuyla uyumlu olarak nitel araştırma yöntemlerinden biri olan fenomonoloji desen kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemi seçilirken amaçlı örnekleme yöntemi tercih edilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu depremi yaşamış sekiz kız öğrenci oluşturmaktadır. Kahramanmaraş, Adana, Malatya, Hatay illerinin her birinden iki öğrenciyle çalışma gerçekleştirilmiştir. Depremi deneyimlemiş kız üniversite öğrencilerinin deprem sonrası sosyal desteğe dair düşüncelerini ortaya koymak amacıyla dört ana başlık; 1. Aile arkadaş ve yakın akraba desteği, 2. Duygusal destek, 3. Psikolojik destek, 4. Toplumsal ve kurumsal destek başlıkları altında açık uçlu sorular oluşturulmuştur. Hazırlanan görüşme formu yardımıyla veriler toplanmıştır. Toplanan veriler dört tema etrafında oluşturulmuş, daha sonra zengin alt temalara ayrılmıştır. Veriler örnek alıntılar ve olumsuz etki gibi farklı veriler yardımıyla desteklenmiş bu durum daha geniş bir analiz perspektifi sunmuş, verilerin betimsel yolla analiz yapılmıştır.
BULGULAR: BULGULAR: Araştırmada toplanan verilere göre, depremzede kız öğrencilerin aile arkadaş ve yakın akraba desteği, duygusal destek, psikolojik destek, kurum ve kuruluş desteklerinin olduğuna yönelik bulgular elde edilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: TARTIŞMA ve SONUÇ: Analizler incelendiğinde depremi deneyimlemiş kız üniversite öğrencilerinin deprem sonrası sosyal desteğe dair aile arkadaş ve yakın çevre, duygusal destek, psikolojik destek, toplumsal ve kurumsal desteğe dair görüşlerinin çoğunun olumlu düşüncelere sahip olduğu sonucuna varılmıştır.

INTRODUCTION: INTRODUCTION: Since Turkey is located on an active seismic line where earthquakes have occurred from past to present, earthquakes are frequently experienced in the country. As a result of earthquakes, changes occur not only in the physical structure but also in the social structure of the regions. Migration, service disruptions, social tensions, health problems, economic losses, disruption of education, etc. can be experienced in a number of different problems. The aim of this study is to examine the thoughts of female university students who experienced the earthquake about post-earthquake social support practices.
METHODS: METHODS: Phenomonology design, which is one of the qualitative research methods, was used in accordance with the subject studied within the scope of the research. Purposive sampling method was preferred when selecting the sample of the study. The study group of the research consists of eight female students who experienced the earthquake. The study was conducted with two students from each of the provinces of Kahramanmaraş, Adana, Malatya and Hatay. In order to reveal the thoughts of female university students who experienced the earthquake about social support after the earthquake, open-ended questions were created under four main headings; 1. Family, friends and close relatives support, 2. Emotional support, 3. Psychological support, 4. Social and institutional support. Data were collected with the help of the prepared interview form.
RESULTS: RESULTS: According to the data collected in the study, it was found that female earthquake survivors had family, friends and close relatives support, emotional support, psychological support, and support from institutions and organizations.
DISCUSSION AND CONCLUSION: DISCUSSION AND CONCLUSION: When the analyses were analyzed, it was concluded that most of the opinions of female university students who experienced the earthquake about family, friends and close environment, emotional support, psychological support, social and institutional support regarding social support after the earthquake were positive.