Okul Müdürlerinin Yalnızlığı ile Örgütsel Güç Mesafesi Arasındaki İlişki

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırmanın amacı, Ankara İli dokuz merkez ilçeye (Keçiören, Çankaya, Etimesgut, Gölbaşı, Mamak, Pursaklar, Altındağ Sincan ve Yenimahalle) bağlı kamu ilkokullarında görev yapan okul müdürlerinin yaşadığı yalnızlık duygusu ile örgütsel güç mesafesi arasındaki ilişkiyi belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu araştırma, nicel araştırma yöntemlerinden, “ilişkisel tarama modeli” kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın evrenini Ankara İlinin dokuz ilçesinde kamu ilkokullarında görev yapan 444 ilkokul müdürü oluşturmaktadır. Araştırmada, tabakalı örnekleme yoluyla ilgili temsil gücü olan 222 okul müdürü seçilmiştir. Araştırmada okul müdürlerine; yalnızlık düzeylerini ölçmek amacıyla “UCLA Yalnızlık Ölçeği 3” ile güç mesafesi düzeyini ölçmek için “Güç Mesafesi Ölçeği” veri toplama aracı uygulanmıştır.
BULGULAR: Araştırma sonucunda okul müdürlerinin, örgütsel güç mesafenin orta düzeyde olduğu, genelde yalnızlık yaşamadıkları ve örgütsel güç mesafesi ile yalnızlık arasında bir ilişki olmadığı tespit edilmiştir. Örgütsel güç mesafesinin, cinsiyet, mesleki kıdem, okul müdürlüğü kıdemi ve öğrenim durumuna göre; yalnızlık düzeylerinin de cinsiyet, mesleki kıdem ve öğrenim durumuna göre farklılaşmadığı sadece okul müdürlüğü kıdemine göre farklılaştığı tespit edilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Okul müdürlerinin örgütsel güç mesafesi ile yalnızlık düzeyi arasında bir ilişki bulunmamaktadır.

The Relationship of the Loneliness of School Principals with Organizational Power Distance

INTRODUCTION: The purpose of this study is to determine the relationship between the sense of loneliness and organizational power distance experienced by school principals working in public primary schools in nine central districts of Ankara Province (Keçiören, Çankaya, Etimesgut, Gölbaşı, Mamak, Pursaklar, Altındağ Sincan ve Yenimahalle).
METHODS: This research was conducted by using “relational survey model” of quantitative research methods. The population of the study consists of 444 public primary school principals of aforementioned nine districts of Ankara. Disproportionate cluster sampling was applied so that a deviation value of 0.5 and an average of 444 principals corresponds to 222 principals. Data collection is achieved by delivering a tripartite Scale Form to the sample. The loneliness levels of the school principals are measured by the ‘‘UCLA Loneliness Scale 3’’ and ‘‘Power Distance Scale’’ is employed to evaluate the power distance perception.
RESULTS: As a result of the study, it was determined that the organizational power distance of the school principals is at a medium level, they generally do not experience loneliness and there is no relationship between organizational power distance and loneliness. It has been observed that organizational power distance differs according to gender, professional seniority, seniority of the school principal and education level, and loneliness levels do not differ according to gender, professional seniority and education status, but only according to the seniority of the school principal.
DISCUSSION AND CONCLUSION: There is no relationship between the organizational power distance of school principals and the level of loneliness.